Bangkok nu ik een beetje gewend ben

Hoi lieve allemaal,

Mijn favoriete plek was vanochtend helaas dicht en dus heb ik heel on-Thais ontbeten, maar daar ga ik verder niks over zeggen.

Gisteravond heb ik mijn dag afgesloten op Soi Rambuttri. De straat is een beetje zoiets als het bekende Khao San Road (de uitgaansstraat van Bangkok), alleen dan minder druk, vreemd en chaotisch. Tenminste dat heb ik mij laten vertellen, want ben nog niet op Khao San Road geweest. 

Na mijn toch wel erg lekkere ontbijt, heb ik de tuktuk genomen naar het Grote Paleis. HIer heb ik een filmpje van gemaakt (terug te vinden onder video’s). Ritjes in de tuktuk zijn toch altijd wel mijn ding: de chauffeurs rijden net iets te hard, de wind door de haren en de geur van die ranzige diesel/benzine wat toch wel lekker is, maken het af. 

Het grote paleis is heel erg mooi. Het is zoals de naam ook wel doet vermoeden een enorm paleis. 

Een tip voor iedereen die op vakantie gaat naar waar dan ook en je wil een grotere kans op een mooie foto, vraag het dan aan een Japans iemand. Die weten hoe het moet en doen net iets meer dan hun best voor een foto! Keerzijde ik voel dan zelf ook wel een sociale druk om zelf ook mijn best te doen om een mooie foto te maken. Ik doe verder dan ook niet moeilijk en ga dan ook gerust op mijn knieën. 

Wat verder ook echt super grappig is, is de veerboot (orange express) voor 15 baht (=echt niks) vaar je van hop naar her op de Chao Phraya. Op de boot is het druk, ze missen nog weleens een halte waardoor de boot onder begeleiding van fluitjes weer teruggaat en als je op de gele zone staat wordt er met een luidspreker iets in je oor geschreeuwd. Waarschijnlijk of je zo lief wil zijn daar dus niet te staan. Ik heb ook een filmpje waar zo’n lief bootje aanmeert. 

Kijk weer eten: groene curry

Door Soi Rambuttri lopen om de 10 minuten dames met een soort van houten beeldjes in de vorm kikkers met ribbels waar ze met een stokje overheen bewegen, waardoor er een soort van kikkergeluid uitkomt. Ik weet niet waarom, maar elke keer als ik dat geluid hoor schiet ik enorm in de lach waardoor ze altijd naar me toekomen. Ik hoor schrijvende van dit verhaal een frog lady, o jee ze komt weer naar me toe.

P.S. ik heb zo’n gevoel dat er uiteindelijk zo’n rits kikker meegaat in mijn koffer naar Nederland.