Allerliefste Pai
Hoi lieve allemaal,
Inmiddels ben ik in Pai. Het is er klein, maar fijn. Elke dag yoga, mijn beste vriend is een kat, mannen hebben gemiddeld langer haar dan ik (lees: hippie populatie is groot), elke dag rijden op mijn motor, geweldige vegetarische restaurantjes en veel rockbands.
De reis naar Pai. Ik zou met een minibusje met 12 andere mensen van Chiang Mai naar Pai gaan. De reis zou 3 uur gaan duren en het is ongeveer 90 kilometer verderop de bergen in. Overal op internet en ook de hotelmeneer zei dat de rit naar Pai best een zware is als je last hebt van wagenziekte en dan je zo veel mogelijk voorin het busje moest gaan zitten. Er werd mij zelfs een medicijn tegen wagenziekte aangeboden. Met alle waarschuwingen op zak besloot ik dan maar ook te proberen een stoel voorin het busje te krijgen. Overgeven in een busje staat nou niet bepaalt hoog op mijn verlanglijstje. Eenmaal aangekomen bleek dat ik de aller allerachterste stoel van het busje had. Nou ja, zo erg kon het niet zijn toch? Ik ga ook in achtbanen. Oké er waren bergen met kronkels en de meneer reed veelte hard, maar ik vond het best meevallen. Aanstellers overal. Totdat de meneer naast mij begon over te geven in een zakje. Ongeveer 2 minuten daarna begon ook de mevrouw daarnaast over te geven in een zakje. Vervolgens een beetje om en om, een heus overgeef concert in het busje. Lekker dan. Dus de laatste 20 minuten heb ik mijn oren dichtgehouden en naar buiten gekeken alsof mijn leven ervan afhing. Soms keek ik stiekem opzij, maar daar kreeg ik natuurlijk gelijk spijt van. Ik heb geen foto’s van dit evenement genomen.
In de avond had ik weer een bar overgenomen alsof het de normaalste zaak ter wereld is en ben beste vrienden geworden met de zwembadkat. De ochtenden start ik met yoga.
Om van a naar b te komen heb ik een motor gehuurd. Ze ziet er schattig uit met het blauw en de stickers maar er zit geen begrenzing op zoals in Nederland en 50cc motoren in Thailand (scooters) zijn er niet. Het blijkt dat ik iets heb met snelheden, want o wat is het heerlijk om in niemandsland in mijn eentje op pad te gaan.
Gisteren was ik in de hot springs, want ik kon wel een mineralen bad van ongeveer 34 graden gebruiken. Liefhebbers van eireren kunnen hun slag slaan, je kan ze koken in de warmste bron van 80 graden. Ik was niet van plan om lekker 8 eieren in mijn eentje op te peuzelen, maar het was een grappig idee.
De zonsondergang in echt niemandsland was geweldig. Wat ook leuk was is dat toen de zon eenmaal onder was, mensen in alle haast teruggingen omdat niemand de paden in het donker terug wilde gaan lopen.
